纳 吉先生这番讲话令我感到非常震惊，但又不得不佩服他的诚实和勇气可嘉。他的讲话就等于公开承认，在野党一些国会议员最近一直不安于室，倒戈相向，那几个已 经反出来的“独立”议员，正在积极充当国阵打手，在国会里施展浑身解数卖主求荣，还有一些手抱琵琶半遮脸的，仍然赖在在野党中用尽吃奶之力拆台倒米，很快 就会粉墨登场表演变脸。纳吉先生在他的讲话中间接告诉我们，所有这些跳梁小丑的戏码，都是他一手导演的，只为了要达到重夺国会三分之二多数议席这一个“重 大目标”。
正如去年他为了颠覆霹雳州民联政府重夺州政权所使用的不道德手段一样，“突然获得”民联三位叛逆议员的靠拢，通过苏丹之手结束霹 雳州民联政府的短暂寿命，他视州宪法如废纸，践踏民意如粪土。他活脱脱就像一名作案手法熟练的惯犯，一而再僭越公权强奸民意，破坏三权分立宪政制度，动用 一切公器（包括执法和司法机构）以稳住国阵危在旦夕的政权。
不同的是，这次纳吉先生不再隐瞒他的“重大目标”，明目张胆公开向在野党国会议 员发出清晰信息，表示他迫切需要他们，一切条件都好商量。他看准那些因贪婪目的未逞、服务欠奉、招惹民怨，自知下届大选无望重披战衣的民联国会议员，直接 向他们招手，邀他们前来押下稳赚不赔（对没有人格的人来说，赔上人格不算赔）的最后一注，配合他完成以三分之二多数议席控制国会的大业。
丧失宪法修改权
为 什么国阵在上届大选中失去国会三分之二议席控制权之后，一直坐立不安、耿耿于怀呢？说穿来就像一字那么简单，国阵在过去半个多世纪控制着立法、执法和司法 体系，权高人胆大，它们几乎是随心所欲地动用三权为其寡头政权和集团利益服务，今天国家管理出现的“国阵的法律、国阵的警察和国阵的法官”畸形现象，就是 它们长期垄断经营的结果。
没想到308大选国阵会栽一个大跟斗，一夜之间失去掌控三分之二国会议席优势，丧失了宪法修改权，执政党立法权的完整性被人民褫夺了。对于长期三权一把抓倒行逆施的国阵政府来说，这是一个致命打击，对它们永保世代相传的政权，无异是投下一枚重磅炸弹。
修 改宪法的权力为何如此重要呢？简单的说，它就像是一种武器，可以善用来保护人民权利，也可以滥用来危害人民权利，问题就在于它掌握在什么人手中。我从60 年代开始就不断公开呼吁人民，反对联盟政府（国阵前身）为着巩固和永续政权而滥用国会三分之二多数议席肆意修改宪法的霸权行为。
那些违反一 人一票精神实质、选区选民人数落差巨大、保证执政党“包赢”的选区重新划分修正法，还有对非马来人设置障碍的公民权修正法，以及最近再度引起关注的废除人 民第三票的《1976年地方政府法令》第15条，都是那个时候执政党仗势欺人独行独断强行通过的。人民基本权利被禁锢侵犯，祸延至今。
宪法不应轻率改动
宪 法是神圣的国家立国大法。它由人民通过国会制定，既是人民主权原则的体现，也是实行宪政的前提和要求。因此，宪法条文及其法律内涵，其功能性与合理性不经 过反复论证检验，是不允许轻率改动的。这也就是为什么许多国家的一些古老而且已经“过时”不再适用的宪法条文，仍然保留在宪法中点缀历史的原因。
在与时并进的基础上，西方许多民主宪政国家修改宪法，不仅必须在国会中获得三分之二国会议员通过，最终还得交给全国人民公投复决才能纳入宪法。因为不是通过人民权力制定的宪法就不具有正当性。宪法制定权属于人民，这个理念已经成为全人类的共识，也是一种普世价值。
宪法非进行修改不可的情况，是因为在实践过程中出现不符合宪法制定者（人民）利益的宪法规范必须做出调整，而不是为了符合个别群体或集团利益，别有企图的团伙政治考量则更不用说了。
宪 法专家们曾经明确指出：如果一部宪法制定出来以后，国会可以作任意修改，不受任何制约，那么，这种修宪权就变相等于制宪权。这不仅在理论上是荒谬的，实践 中也是有百弊而无一利的。一旦宪法制定权受到侵害，宪法制定者（人民）的利益就无法得到保障，宪法就不能发挥出它既授权又限权的双重功能，权力就可能出现 异化。
因此，为了避免宪法受到独裁政府的侵蚀，托马斯潘恩（Thomas Paine）在《人权论》中提醒：“宪法是一种先于政府的东西，而政府只是宪法的产物。一国宪法不是政府的决议，而是建立其政府的人民的决议”。换句话 说，如果“人民的决议”被无良政府任意挪捏和篡改，人民的基本权利、司法权利、人身权利、政治权利和经济社会权利岂不是冻过水？还哪来的保障？
国阵的求存手段
纳 吉把“国会三分之二优势”看得比天高，可以说是司马昭之心路人皆见。上届大选人民除了保住原有的吉兰丹州回教党政权，还一口气撤换了四州的国阵政权，同时 又去掉国阵在中央国会的三分之二优势。毫无疑问，这个教训已经使国阵政府慌了手脚，修改宪法有关选举条文，驱动选委会在重新划分选区方面做手脚，占据有利 的选区优势以在来届大选中保住江山，这已成为国阵不得不考虑的求存手段之一。
无奈苦于在国会没有足够的三分之二票数，始终动弹不得。如今只要从民联国会议员中凑足人数，就可以开始行动，而修宪范围又岂止是选区重新划分一项，其他只要有利于巩固国阵统治权的恶质修宪，相信都会陆续浮上台面。
正 如我在前面说过，在与时并进的实践过程中，修宪情况的出现有时难以避免。我的看法是，修宪的出发点若是基于全民的切身利益，对建立公正公平廉洁的社会制度 有利，并以促进多元民族团结合作以及合理分配政治、经济、文化教育、土地和国防治安等社会资源为大方向，朝野取得共识，修宪在国会中获得一致通过简直就易 如反掌，又何须三分之二多数？
唯有带着不可告人企图想霸王硬上弓的政治阴谋家，才天天把三分之二国会多数优势挂在口里放在心上，夜夜和政治娼妓寻欢作乐重金纳作“良人”用在一床。
纳吉先生似乎对自己的美国行充满期待。在他给美国总统奥巴马献礼之前，我希望他能读一读美国在1791年12月15日第一次通过修改的第一条宪法修正案的如下条文：
“国会不得制定关于下列事项的法律：确立国教或禁止宗教信仰自由，剥夺言论自由或出版结社自由；剥夺人民和平集会和向政府诉冤请愿的权利。”
然后在见面的时候大声告诉奥巴马总统：“一个马来西亚”的宪法也有这些条文，除了有关国教的规定，其他的我们都严格奉行，而且多年来一直行之有效。马来人优先和“一个马来西亚”概念并没有相抵触，我的国家人人机会平等，全世界有目共睹。
但愿奥巴马总统给予热烈掌声，纳吉先生载誉归来。
原文载于独立新闻在线《无极之谈》专栏
马来文版：
Siapa tak tahu apa yang bermain dalam otak Najib?
Ketika menghadiri satu majlis di Kuala Selangor baru-baru ini, Najib Razak menggesa agar parti komponen Barisan Nasional (BN) tidak sekadar menggariskan matlamatnya pada PRK Hulu Selangor, tetapi memandang ke arah matlamat yang lebih besar, iaitu mengembalikan majoriti dua pertiga BN dalam Dewan Rakyat.Ketika mengeluarkan hujah-hujah ini, Najib dengan penuh yakin mengumumkan bahawa BN semakin menghampiri matlamat ini. Malah, beliau mungkin berharap agar kemenangan BN di PRK Hulu Selangor boleh dijadikan hadiah ketika beliau mengunjungi Presiden Amerika Syarikat, Barack Obama.
Kenyataan Najib ini sesungguhnya mengejutkan saya, namun perlu juga saya memuji kejujuran dan keberaniannya. Senario terbaru memperlihatkan bagaimana beberapa orang ahli parlimen Pakatan Rakyat keluar dari parti, dan memainkan peranan untuk menyerang PR. Kenyataan Najib ini tidak lain tidak bukan pengakuan terbuka bahawa beliaulah pengarah di sebalik sandiwara ini -- menuju ke arah matlamat besar untuk mengembalikan majoriti dua pertiga dalam parlimen.
Pencaturannya sama sebagaimana beliau merampas kuasa kerajaan negeri Perak dari PR pada tahun lalu. "Secara tiba-tiba", tiga orang ADUN pengkhianat menyebelahi BN. Kemudian, beliau menamatkan nafas kerajaan negeri PR di Perak dengan tangan Sultan. Najib melayan perlembagaan negeri bagaikan sampah; memijak suara rakyat bagaikan tanah. Sekali lagi beliau menjejaskan sistem pengasingan kuasa, mengerah jentera negara yang ada untuk mengukuhkan kuasa BN.
Apa yang berbeza, Najib tidak lagi menyembunyikan "matlamat besar"-nya, sebaliknya secara terang-terang menyampaikan mesej yang jelas kepada ahli parlimen pembangkang, bahawa beliau amat memerlukan mereka. Apa-apa pun syaratnya, bolehlah dibincang kemudiannya.
Oleh itu, ahli parlimen PR yang gelojoh, malas berkhidmat, mencungkil rungutan rakyat, dan menyedari bahawa dirinya tidak berpeluang lagi untuk bertanding pada PRU akan datang..., menjadi sasaran Najib. Maka, Najib pun melambai-lambaikan tangan kepada mereka, agar mereka tampil ke depannya dan menggadaikan diri (yang "tidak ternilai"), lantas merealisasikan wawasan Najib untuk menguasai majoriti dua pertiga dalam parlimen.
Kehilangan kuasa meminda perlembagaan
Mengapa BN asyik gusar tak tentu arah setelah kehilangan majoriti dua pertiga dalam parlimen? Jawapannya semudah ABC. Untuk setengah abad yang lalu, sistem perundangan, eksekutif dan kehakiman digenggam BN. Semakin besar kuasanya, semakin beranilah orangnya. Tiga kuasa ini diperkudakan sewenang-wenangnya untuk kepentingan BN. Fenomena kepincangan seperti "Undang-undang BN", "Polis BN" dan "hakim BN" yang kita saksikan hari ini, adalah produk kepada monopoli BN sepanjang ini.
Tanpa diduga, BN tersungkur dalam PRU ke-12. BN kehilangan majoriti dua pertiga hanya semalaman. Rakyat telah merampas kuasa pemerintah untuk menggubal undang-undang dan meminda perlembagaan. Untuk BN yang sudah biasa dengan kuasa dalam genggamannya, malapetaka ini cukup membinasakan.
Apa pentingnya kuasa untuk meminda perlembagaan? Secara ringkasnya, ia bagaikan senjata yang boleh digunakan untuk melindungi rakyat, bahkan boleh disalahgunakan untuk mengancam kepentingan rakyat. Persoalannya, dalam tangan siapa senjata itu berada? Sejak tahun 1960-an, saya menyeru rakyat untuk menafikan kuasa majoriti dua pertiga Perikatan (BN kemudiannya), yang membolehkannya meminda perlembagaan sewenang-wenangnya.
Sekali imbas, pemindaan yang bercanggahan dengan semangat satu orang satu undi, perbezaan ketara antara jumlah pengundi satu kawasan dengan satu kawasan yang lain, pindaan yang menjamin kemenangan parti pemerintah dalam persempadanan semula kawasan pengundi, malah pemansuhan undi ketiga (pilihan raya kerajaan tempatan) yang dibangkitkan baru-baru ini, semuanya diluluskan pada zaman itu. Kesannya masih dirasai sehinggalah sekarang.
Perlembagaan tidak harus dipinda sewenang-wenangnya
Perlembagaan ialah asas undang-undang negara yang suci, digubal rakyat melalui parlimen. Ia merupakan manifestasi prinsip kedaulatan rakyat. Malah, ia juga merupakan syarat amalan sistem berperlembagaan. Maka, kandungan dalam perlembagaan tidak harus diubahsuai sewenang-wenang tanpa diteliti fungsi dan kewajarannya. Ini menjelaskan mengapa akta kuno yang "ketingggalan zaman" di sesetengah negara masih disimpan sebagai "hiasan sejarah".
Untuk melangkah serentak dengan peredaran zaman, banyak negara yang mengamalkan sistem demokrasi berperlembagaan akan mengadakan referendum, walaupun telah diluluskan dengan majoriti dua pertiga dalam parlimen pindaannya. Sebarang pindaan perlembagaan perlu mendapat persetujuan rakyat untuk memperolehi legitimasinya. Kuasa menggubal perlembagaan dimiliki rakyat. Idea ini telah menjadi persefahaman semua umat manusia, malah merupakan nilai sejagat.
Perlembagaan hanya akan dipinda apabila amalannya bercanggah dengan kepentingan rakyat. Perlembagaan dipinda bukan kerana kepentingan sekumpulan orang, lebih-lebih lagi perkiraan politik beberapa kerat orang.
Pernah pakar perlembagaan menyatakan bahawa, seandainya perlembagaan boleh dipinda sesuka hati dalam parlimen, maka kuasa pindaan ini bersamaan dengan kuasa penggubalan. Ia bukan sahaja sesuatu yang tidak masuk akal dari segi teorinya, malah pelaksanaannya bakal mengundang malapetaka.
Apabila kuasa pengubalan perlembagaan dicabuli, maka kepentingan penggubal perlembagaan (rakyat) gagal dijamin. Perlembagaan gagal memainkan dwi-fungsinya, iaitu memperuntukkan kuasa dan pada masa yang sama mengehadkan kuasa. Dengan itu, kuasa mungkin akan menjadi abnormal.
Untuk mengelakkan pencabulan perlembagaan oleh kerajaan diktaktor, Thomas Paine dalam "Rights of Man"-nya berkata, "Perlembagaan adalah sesuatu yang wujud sebelum kerajaan. Dan kerajaan adalah produk perlembagaan. Perlembagaan bukanlah resolusi kerajaan, tetapi resolusi rakyat untuk membentuk kerajaannya."
Dengan kata lain, seandainya resolusi rakyat diubahsuai oleh kerajaan yang jahat, maka mana jaminannya hak asasi, hak kehakiman, hak politik, hak ekonomi dan hak sosial rakyatnya?
Taktik BN untuk survive
Untuk Najib, majoriti dua pertiga dalam parlimen adalah segala-galanya. Niatnya menjadi rahsia terbuka. Pada PRU ke-12, bukan sahaja rakyat mengekalkan kerajaan PAS di Kelantan, malah menumpaskan empat kerajaan negeri BN dan menafikan majoriti dua pertiga BN dalam parlimen. Pengajaran ini cukup mencemaskan BN.
Meminda perkara pilihan raya dalam perlembagaan, menggunakan SPR untuk menyempadankan semula kawasan pengundian agar kuasa mereka dikekalkan, telah menjadi salah satu taktik BN untuk memastikan kelangsungan survival-nya. Namun, cubaan Najib ini tersekat kerana gagal mencecah majoriti dua pertiga dalam parlimen. Percayalah, persempadanan semula kawasan pengundi adalah perkara yang didahulukan, malah, lebih undang-undang yang menyebelahi BN dalam pengukuhan kuasanya akan menyusul kemudian, seandainya BN menguasai semula majoriti.
Sebagaimana yang saya sebut tadi, pindaan perlembagaan tidak dapat dielakkan ada kalanya kerana keperluan untuk menyesuaikan undang-undang dengan keadaan baru. Pada hemat saya, seandainya pindaan tersebut selari dengan kepentingan rakyat, mendukung cita-cita membina sesebuah masyarakat yang adil, saksama, bersih, dan menuju ke arah pengagihan sumber yang adil dalam bidang politik, ekonomi, budaya, pendidikan, tanah dan sebagainya--di mana ia menjadi persefahaman antara pemerintah dan pembangkang, maka bukanlah sesuatu yang susah untuk diluluskan dalam parlimen. Jadi, apa perlunya BN menguasai semula majoriti dua pertiga?
Hanya konspirator politik dengan muslihat yang tidak boleh terdedah, malah gelojoh untuk memenuhi nafsu kuasa, akan dihantui majoriti dua pertiga di mana-mana dia berada. Konspirator sebegini akan menggoda pelacur politik dengan wang ringgit yang ada, bermalam-malam dia berjinak-jinak dengan mereka atas "1katil".
Nampaknya Najib menyarat penuh harapannya dalam kunjungan beliau ke Amerika Syarikat kali ini. Sebelum Najib menyampaikan cenderamatanya kepada Obama, saya berharap beliau menatap pindaan perlembagaan pertama yang pertama kalinya diluluskan di Amerika Syarikat pada 15 Disember 1791,
"Parlimen tidak boleh menggubal undang-undang seperti berikut, mewujudkan agama kebangsaan atau menyekat kebebasan beragama, mencabul kebebasan bersuara atau penerbitan atau berpersatuan, merampas hak rakyat untuk berhimpun secara aman dan mengadu kepada kerajaan."
Kemudiannya, beritahulah Obama dalam pertemuan mereka, "Perlembagaan '1Malaysia' juga mempunyai undang-undang sebegini. Selain agama kebangsaan, kami mendukung kesemua undang-undang itu. Malah perlaksanaannya berkesan sepanjang tahun ini. Konsep 'Melayu didahulukan' tidak bercanggahan dengan konsep '1Malaysia'. Negara kita adil untuk semua, satu dunia mengetahuinya."
Semoga Presiden Obama membalas dengan tepukan yang gemuruh, dan Najib kembali diiringi kebanggaan.
*Koo Eng Kuang ialah kolumnis di MerdekaReview, edisi bahasa Cina. Diterjemah dan disunting oleh Lim Hong Siang.
.jpg)
没有评论:
发表评论